درماتیت آتوپیک نوعی اختلال ژنتیکی است که در اثر مواجهه با برخی آلرژن ها و محرک ها علائم پوستی که مهم ترین ویژگی آن ها خارش هست، ایجاد می شود. آتوپی نوعی واکنش افزایش حساسیت است که با افزایش ظرفیت تشکیل آنتی بادی از نوع IgE در مقابل انواعی از آنتی ژن ها مشخص می گردد.
شایع ترین بیماری های همراه با آتوپی؛ آسم ، تب یونجه و درماتیت آتوپیک هستند . بدیهی است در بیماران مبتلا به درماتیت آتوپیک، اختلال عملکرد ایمنی وجود دارد اما این که اختلال؛ علت یا معلول بیماری باشد؛ کاملا مشخص نیست. باید متذکر شویم افرادی که از نظر ژنتیکی مستعد درماتیت آتوپیک می باشند، در پاسخ به فاکتورهای محرک گوناگون مانند: محرک های تماسی، آلرژن ها، آلرژن های هوایی، غذاها، میکروارگانیسم ها، هورمون ها، استرس و آب و هوا، تظاهرات درماتیت آتوپیک را نشان می دهند.
حساسیت در افراد مبتلا به درماتیت آتوپیک
افراد مبتلا به درماتیت آتوپیک؛ حساسیت بیشتری را به تحریکات ناشی از صابون، شوینده ها و پشم و پرز لباس نشان می دهند. همچنین در این افراد آلرژی تماسی به نیکل، حساسیت به عطرها، آلرژن هایی که اخیرا شناسایی شده اند یعنی افزایش حساسیت و برخی از داروهای موضعی، بیشتر دیده می شود. مایت ها، گرد و غبار، گرده، کپک ها، برخی از غذاها ممکن است بروز درماتیت آتوپیک را تحریک نمایند (الرژن های غذایی در سنین پایین موجب شعله ور شدن بیماری می گردد). شعله ور شدن و خاموشی بیماری، به هورمون ها نیز وابسته است و تغییراتی در اثر قاعدگی، حاملگی و یائسگی دیده می شود. درماتیت آتوپیک می تواند با استرس، اضطراب و افسردگی شعله ور شود. بیشتر بیماران بدتر شدن بیماری در اثنای ماه های سرد و خشک و بهبودی در ماه های گرم و مرطوب را اظهار می دارند.
علائم اصلی درماتیت آتوپیک
• خارش
• گرفتاری صورت و سطوح مختلف بدن براساس سن
• سابقه شخصی یا خانوادگی آتوپی، آسم، رینیت آلرژیک، درماتیت آتوپیک
علائم فرعی درماتیت آتوپیک
• التهاب لب
• اگزما
• رنگ پریدگی صورت
• درماتیت دست
• عفونت مکرر پوستی
• چین زیر چشمی تشدید یافته
• خارش هنگام تعرق
• مخروطی شدن قرینه
• سیاهی دور چشم
• افزایش خطوط کف دستی
• خشکی پوست
تشخیص درماتیت آتوپیک
در این بیماری؛ علامت ویژه (اختصاصی) پوستی وجود ندارد. تابلوی بافت شناسی قطعی شناخته شده نیست و یافته آزمایشگاهی اختصاصی نیز موجود نمی باشد. تعدادی از ویژگی ها دلالت بر این دارد که بیمار درماتیت آتوپیک دارد. تشخیص بیماری هنگامی داده می شود که بیمار سه مورد یا بیش از سه معیار اصلی، و سه مورد یا بیش از سه معیار فرعی داشته باشد.البته وجود خارش ضروری هست.درغیاب خارش ،هیچ گاه تشخیص درماتیت آتوپیک جایگاه ندارد.
هر بیمار، با توانایی های منحصر به فرد خود از نظر دارا بودن معیارهای اصلی و فرعی ، با بیماران دیگر متفاوت است.
درماتیت آتوپیک نوعی اگزما است!
درماتیت آتوپیک یک اختلال پوستی طولانی مدت (مزمن) است که شامل بثورات پوسته پوسته و خارش دار است. این یک نوع اگزما است.
انواع اگزما:
- درماتیت تماسی
- اگزمای دیشیدروتیک
- اگزمای عددی
- درماتیت سبورئیک
پوست شما قبلا نرم و صاف بود، اما اکنون خارش دارد و پوسته پوسته می شود. آنقدر بد شده است که هر بار که بیرون می روید، حتی در تابستان، آستین بلند می پوشید. این احتمال وجود دارد که اگزما داشته باشید، و در صورت ابتلا، درمان هایی برای صاف کردن پوست و بازگرداندن شما به تی شرت وجود دارد. اگزما مانند یک واکنش آلرژیک روی پوست شما است. به جای آبریزش چشمان یا آبریزش بینی، پوست شما در پاسخ به محرک آلرژی متورم می شود. بسیاری از افرادی که اگزما دارند به گرده گل، کپک، خز حیوانات، گرد و غبار یا محصولاتی که در خانه استفاده می کنند حساسیت دارند. ممکن است ماده شوینده ای که استفاده می کنید یا عطری که استفاده می کنید اثر خود را روی پوست شما به جا بگذارد. برای دانستن اینکه آیا اگزما دارید، وقتی به پوست خود نگاه می کنید، قرمزی، خشکی و شاید تورم و تاول هایی را مشاهده خواهید کرد که ممکن است تراوش کنند یا پوسته پوسته شوند.
در نوزادان و خردسالان، این زخم ها را عمدتاً روی صورت، پوست سر، دست ها و پاها مشاهده خواهید کرد. در بچه‌های بزرگتر و بزرگسالان، لکه‌ها معمولاً در قسمت داخلی زانوها و آرنج‌ها و همچنین روی گردن، دست‌ها و پاها دیده می‌شوند. اما در واقع، اگر شما دچار اگزما شدید، ممکن است لکه های قرمز رنگی را در هر قسمت از بدن خود مشاهده کنید. تکه های اگزما چنان خارش دار می شوند که احتمالاً وسوسه می شوید که روی آن ها بخراشید. پس از خراش زیاد، قرمز، غلیظ و تحریک می شوند. پزشک شما فقط با نگاه کردن به پوست شما باید بتواند تشخیص دهد که اگزما دارید. اگر آلرژی باعث اگزمای شما شده است، ممکن است نیاز به آزمایش های آلرژی داشته باشید تا متوجه شوید دقیقا چه چیزی باعث ایجاد واکنش پوستی شما می شود. برای درمان اگزما می توانید از کرم ها یا لوسیون ها برای تسکین و مرطوب کردن پوست خود استفاده کنید. فقط محصولی را انتخاب کنید که عاری از رنگ و بو باشد که می تواند پوست شما را بیشتر تحریک کند.
درمان اگزما
پزشک شما همچنین می تواند یک کرم یا پماد استروئیدی برای تسکین تورم تجویز کند. داروهایی به نام آنتی هیستامین ها می توانند واکنشی که باعث اگزما شما می شود را آرام کرده و خارش را تسکین دهند. اگر این درمان‌ها برای شما کارساز نباشد، تعدادی درمان دیگر اگزما وجود دارد. اگزما یک بیماری مزمن است. اگرچه بچه ها معمولاً در سن 5 یا 6 سالگی رشد می کنند، اما بیشتر بزرگسالان تمایل دارند برای مدت طولانی با آن گیر کنند. هنگامی که اگزما تشدید می شود، خارش خواهد داشت، اما سعی کنید نخارانید. ممکن است به خودتان عفونت بدهید یا پوستتان را برای همیشه زخمی کنید. درعوض، پوست خود را مرطوب نگه دارید و از هر عاملی که باعث اگزما می شود اجتناب کنید.
منابع:
