آبله میمونی یک ویروس نادر و خطرناک است که برای اولین بار در سال 1958 کشف شد. این بیماری شبیه آبله است. در این مقاله درباره ویروس آبله میمونی، نحوه انتقال و برخی از جدی ترین موارد این بیماری بحث خواهیم کرد.
ما همچنین آماری در مورد آبله میمون ارائه خواهیم داد تا بتوانید درک بهتری از میزان شیوع این ویروس داشته باشید. در نهایت، نکاتی را در مورد نحوه محافظت از خود در برابر ویروس آبله میمون در صورت سفر به منطقه ای که ویروس شناخته شده است، ارائه خواهیم داد.
این ویروس در سال 1958 در میمون ها کشف شد و از این رو آبله میمون نامیده شد. پس از آن، در سال 1970، اولین مورد آبله میمون در انسان گزارش شد.
در سال های اخیر، موارد متعددی از آبله میمون در ایالات متحده گزارش شده است. اولین مورد در سپتامبر 2018 تشخیص داده شد و از آن زمان تاکنون در مجموع سه مورد وجود داشته است. در سال 2022، موارد جدید بسیاری در آفریقا، انگلستان و اسکاتلند ظاهر شده است. اگرچه داده ها در مورد تعداد دقیق آنها محدود است، اما نکته نگران کننده این است که تعداد آنها هر روز در حال افزایش است.
ویروس آبله میمون و علائم آن
ویروس آبله میمون از طریق تماس با خون یا مایعات بدن حیوان آلوده مانند میمون یا موش صحرایی از حیوانات به انسان منتقل می شود. همچنین می تواند از طریق تماس نزدیک با انسان آلوده، مانند سرفه یا عطسه، سرایت کند. دوره کمون آبله میمون معمولاً 7-14 روز است و پس از آن علائم شروع به ظاهر شدن می کنند.
علائم شامل تب، سردرد، دردهای عضلانی، تورم غدد لنفاوی و بثورات پوستی است که معمولاً از صورت شروع می شود و به بقیه بدن گسترش می یابد. در موارد شدید، آبله میمون می تواند منجر به ذات الریه و مرگ شود.
ویروس آبله میمون و مقایسه آن با سایر بیماری ها
نسبت مورد مرگ و میر برای آبله میمون 1-10٪ است. در مقایسه، نسبت مرگ و میر در مورد آبله 30٪ بود. ویروس آبله میمون به راحتی از فردی به فرد دیگر مانند آبله منتقل نمی شود، اگرچه هنوز هم می تواند رخ دهد.
خطرات بالقوه مرتبط با ویروس آبله میمون
این بیماری با علائمی شبیه آنفولانزا مانند تب، سردرد و دردهای عضلانی شروع می شود و به دنبال آن راش ایجاد می شود. اگرچه آبله میمون معمولا کشنده نیست، اما در برخی افراد می تواند عوارض جدی برای سلامتی ایجاد کند. هیچ درمان خاصی برای ویروس وجود ندارد و ممکن است هفته ها یا حتی ماه ها طول بکشد تا پس از عفونت بهبود یابد. در نتیجه، آبله میمون می تواند یک نگرانی جدی برای سلامتی باشد، به ویژه در مناطقی که ویروس شیوع دارد.
محافظت در برابر ویروس
در سال های اخیر، تعداد کمی از موارد در ایالات متحده گزارش شده است که همه آنها مربوط به سفر به کشورهایی است که ویروس آبله میمون در آنها یافت می شود. خبر خوب این است که راه های مختلفی وجود دارد که می توانید از خود در برابر ابتلا به آبله میمون محافظت کنید.
- ابتدا، اگر به منطقه ای سفر می کنید که ویروس در آن وجود دارد، مهم است که از تماس با حیوانات وحشی خودداری کنید.
- دوم، شما همچنین باید از تماس نزدیک با افراد بیمار خودداری کنید. اگر مجبورید نزدیک فردی که بیمار است بایستید، حتما از ماسک و دستکش استفاده کنید.
- در نهایت، مهم است که در برابر آبله واکسینه شوید. در حالی که این به طور خاص از شما در برابر آبله میمون محافظت نمی کند، به کاهش خطر ابتلا به ویروس کمک می کند.
درمان ویروس آبله میمون
درمان بر تسکین علائم و پیشگیری از عفونت های ثانویه متمرکز است. برای جلوگیری از گسترش بیماری، بیماران باید ایزوله شوند و ردیابی تماس افراد در معرض باید انجام شود. واکسیناسیون علیه آبله می تواند تا حدودی از آبله میمون محافظت کند، اما به طور کامل مؤثر نیست. در حال حاضر هیچ واکسن مجاز برای آبله میمون وجود ندارد.
پیش آگهی عفونت آبله میمون
پیش آگهی برای فردی که به آبله میمون مبتلا می شود به طور کلی خوب است. اکثر افراد در عرض چند هفته از این بیماری بهبود می یابند و اثرات ماندگاری ندارند. با این حال، آبله میمون در موارد نادر می تواند کشنده باشد، به ویژه برای کودکان خردسال یا افرادی که سیستم ایمنی ضعیفی دارند.
بهبودی از ویروس آبله میمون معمولاً شامل استراحت و مراقبت‌های حمایتی مانند هیدراتاسیون و تسکین درد است. در موارد شدید، بستری شدن در بیمارستان ممکن است ضروری باشد.
نتیجه
ویروس آبله میمون یک بیماری نادر است که می تواند کشنده باشد. دانستن علائم و نحوه محافظت از خود در برابر ابتلا به این بیماری مهم است. درمان‌هایی برای آبله میمون‌ها وجود دارد، اما اگر فکر می‌کنید آلوده شده‌اید، مهم است که در اسرع وقت به متخصص پوست یا عفونی مراجعه کنید.
منبع:
متخصص پوست مو زیبایی لیزر
دارای بورد تخصصی درماتولوژی
